ဟာသ ဟုထင္၏
တစ္ခါက အာရပ္ကုန္သည္ တစ္ဦးတြင္ သန္မာလွပေသာ ျမင္းတစ္ေကာင္ရွိသည္။
ထိုျမင္းသည္ တစ္ေန႔အတြင္း မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ခရီးတြင္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္
ကုန္သည္မွာ အလြန္ျမတ္ႏိုးခဲ့သည္။ ကုလားအုတ္တစ္ေကာင္ ပိုင္ဆိုင္ထားေသာ
ဒုတိယကုန္သည္ တစ္ဦးက အေျပးသန္ေသာ ထိုျမင္းကို မ်က္စိက်ခဲ့သည္။
တစ္ေန႔တြင္ သူသည္ ျမင္းပိုင္ရွင္အား ကုလားအုတ္ႏွင့္ျမင္း လွဲလွယ္ရန္
စကားကမ္းလွမ္းခဲ့သည္။ ျမင္းပိုင္ရွင္က ျငင္းဆန္ခဲ့သည္။ ဤျမင္းအား ရွိသမွ်
စည္းစိမ္ႏွင့္ လွဲမည္ဟု ေတာင္းဆိုျပန္သည္။ ျမင္းပိုင္ရွင္က ဤျမင္းသည္
မိမိဘ၀အတြက္ အေကာင္းဆံုး အေဖာ္မြန္၊ မိမိအသက္ရွင္ေနသေရြ႔ ျမင္းအား
ဘယ္အရာႏွင့္မွ် မလွဲႏိုင္ဟု ျငင္းဆိုျပန္သည္။ ကုလားအုတ္ပိုင္ရွင္က
ျမင္းအား အလြန္ႏွစ္သက္မိသျဖင့္ ျမင္းအား ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ရန္ အမ်ဳိးမ်ဳိး
အၾကံထုတ္ ေလေတာ့သည္။
တစ္ေန႔တြင္ သူသည္ အ၀တ္အစား အစုတ္အျပတ္ကို ၀တ္ဆင္လွ်က္
ျမင္းပိုင္ရွင္လာရာလမ္း တစ္ေနရာတြင္ ဖ်ားနာခ်င္ ဟန္ေဆာင္ျပီး လဲေလ်ာင္း
ေနခဲ့သည္။ ျမင္းပိုင္ရွင္က ေတြ႔ေသာအခါ ျမင္းေပၚမွ အလွ်င္အျမန္ဆင္းျပီး
ဖ်ားေနေသာ သူ႔အား ျမင္းေပၚသို႔ ေပြ႔တင္လိုက္သည္။ ျမင္းေပၚေရာက္သည္ႏွင့္
သူသည္ လူေကာင္း ပကတိျဖစ္သြားျပီး ျမင္းပိုင္ရွင္အား " ဒီျမင္းကို
ပိုင္ဆိုင္ရဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ အၾကံအမ်ဳိးမ်ဳိး ထုတ္ခဲ့တယ္။ တန္ဖိုးရွိတဲ့
ပစၥည္းေတြနဲ႔ လွဲခဲ့တယ္။ ခင္ဗ်ား လက္မခံခဲ့ဘူး။ အခုကြ်န္ေတာ္ ျမင္းေပၚ
ေရာက္ေနျပီ... ဒီျမင္းကို ကြ်န္ေတာ္ ပိုင္သြားျပီ" ဟု ေျပာေလသည္။
ျမင္းပိုင္ရွင္က " ေကာင္းျပီေလ... ျမင္းကို ခင္ဗ်ားပိုင္သြားပါျပီ...
ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားထြက္ မသြားခင္ ကြ်န္ေတာ္စကားတစ္ခြန္း ေျပာခ်င္ေသးတယ္။
ဒီစကားကို ခင္ဗ်ား ေသခ်ာမွတ္ထားေပးပါ"
" ျမင္းကို ကြ်န္ေတာ္ပိုင္ျပီပဲ... တစ္ခြန္းမကဘူး..ခင္ဗ်ားၾကိဳက္သေ
လာက္
ေျပာလို႔ရတယ္"
" တကယ္လို႔ လူေတြက ဒီျမင္းကို ခင္ဗ်ားဘယ္လို ရခဲ့သလဲလို႔ ေမးလာရင္
အျဖစ္မွန္ကို မေျပာပါနဲ႔..ဒီစကားကို မွတ္ထားေပးပါ"
"ဘာလို႔လဲ..."
"ဒီျမင္းကို ဘယ္လိုရခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း အမွန္ကို ခင္ဗ်ားေျပာခဲ့ရင္
ေနာင္တစ္ခ်ိန္ လမ္းေဘးမွာ ဖ်ားလို႔ လဲေနတဲ့ လူေတြကိုေတြ႔ရင္ ဘယ္သူက
ကယ္ရဲေတာ့မလဲဗ်ာ"
ျမင္းပိုင္ရွင္၏ ထိုစကားကို ၾကားေသာအခါ ဒုတိယကုန္သည္မွာ တခဏမွ်
ဆံြအသြားခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ရွက္ရြ႔ံ အားနာျပီး ျမင္းေပၚမွ
ခ်က္ခ်င္းဆင္းကာ ျမင္းပိုင္ရွင္အား ေတာင္းပန္ေလသည္။
"ရမၼက္ေလာဘနဲ႔ လိုခ်င္တပ္မက္တဲ့ စိတ္က ကြ်န္ေတာ္ရဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔
ရိုးသားမႈကို ပံုပ်က္ေအာင္ လုပ္ခဲ့မိတယ္။ အရွက္တရားနဲ႔ ေနာင္တေတြ
ရလိုက္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႔ ျမင္းကို ျပန္ယူပါ... ကြ်န္ေတာ့္ကို
ခြင့္လြတ္ပါဗ်ာ"
ရယ္ခ်င္ရင္ဖတ္ၾကည္ေပါ့
တစ္ေန ့ကေပါ့ေလ
သစ္ရြက္ေလးေတြကိုေလတိုးလို ့တရွဲရွဲ ဆိုျပီးျမည္တဲ့အသံက......
ဘေမာင္ကိုလြမ္းေမာေစတယ္ေလ........
ဘေမာင္တစ္ေယာက္တည္းပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ ့................. အင္တာနက္ဆိုင္ကိုသြားခဲ့တယ္..............
အင္တာနက္ဆိုင္ကလူျကီးလူေကာင္းေတြပဲသုံးတဲ့.............. ့့့ဆိုင္ေပါ့ေလ.........
ႏုိင္ငံျခားသားေတြလဲရွိတာေပါ့............
ဘေမာင္ထိုင္ေနတဲ့ေဘးမွာကေဖာ္ရိန္ငနာျကီးတစ္ေယာက္ေပါ့ေလ........
ဘေမာင္ကအင္တာနက္သုံးရင္းနဲ ့ပ်င္းလာေတာ့.........
အတိတ္တုံးကကေလးဘ၀ကဆိုးခဲ့မိုက္ခဲ့တာေတြကို........
ကြန္ျပူတာေရွ ့မွာျပန္ျပီးလြင့္ေမ်ာေနမိေတာ့တာေပါ့.......
ဘေမာင္ကေလးဘ၀တုန္းကလူဆိုးေလးေပါ့........
ေတာ္ေတာ့္ကိုဆိုးတာေပါ့ေလ.......
ဆိုးပုံကဒီလို........
ဘေမာင္၈တန္းတုန္းကေပါ့........
ဘေမာင္တို ့အိမ္မွာ
ဟာလ၀ါထိုးတာေပါ့ေလ.......
ဘေမာင္တို ့ဦးေလးေတြထို းတာေပါ့ေနာ္..........
ဘေမာင္ကကူညီမယ္ဆိုျပီးေတာ့........
ဟာလ၀ါအို းရဲ ့ေအာက္ကမီးပိုေတာက္ေအာင္ဆိုျပီး.......
ႏြားေခ်းေျခာက္ေတြပစ္ထည့္လိုက္တယ္ေလ........
အျ့ဒီမွာႏြားေခ်းေျခာက္ကမီးထဲမ၀င္ပဲနဲ ့.........
ဟာလ၀ါအိုးထဲကိုတန္းတန္းမတ္မတ္နဲ ့...........
၀င္သြားေရာ.........
အဲ့ဒါကိုလူျကီးတစ္ေယာက္ကျမင္သြားတာကေနအကုန္သိသြားတယ္
ဟာလ၀ါအိုးကိုမလြတ္ပစ္ရက္တာနဲ ့မသိတဲ့.................. ့လူေတြကိုေ၀ေပးလိုက္ရတယ္ေလ..............
ျပီးေတာ့ .........
ဘေမာင္ျမီးေကာင္ေပါက္အရြယ္ကေပါ့ေလ...........
ဘေမာင္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေနာက္ကိုလိုက္ရင္းရင္းန ့ဲ
ပဲခူးထိေရာက္သြားဖူးတယ္ေလ..........
ပဲခူးေရာက္ေတာ့မွသိတယ္ဘေမာင္လို က္ေနတာကေကာင္မေလးမဟုတ္၀ူး........
အပုန္းမျကီး........
ဘေမာင္ကပိုက္ဆံမရွိေတာ့ဘူးေပါ့......
ပိုက္ဆံကလက္ထဲမွာ၃၀၀ပဲက်န္ေတာ့တယ္ေလ............
ဗိုက္ကလည္းေတာ္ေတာ္ဆာေနျပီေပါ့..................
အဲ့ဒီမွာပဲခူးသားႏွစ္ေကာင္နဲ ့ေတြ ့တယ္ေလ......
ဒီေကာင္ႏွစ္ေကာင္ကိုအကူအညီေတာ္းရာကေနျပီးေတာ့........
ျပသနာကေတာ့..........
ဒီေကာင္ေတြ၀ယ္တိုက္သြားတဲ ့အေအးကပဲ.........
အေအးမွာ၀မ္းႏႈပ္ေဆးေတြခတ္ထားတယ္ေလ............
ဘေမာင္ကလမ္းေလွ်ာက္ရင္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ ့မိုးကလည္းေတာ္ေတာ္ခ်ဳပ္လာျပီ..........
၀မ္းႏႈတ္ေဆးစြမ္းကလည္းေတာ္ေတာ္ျပလာျပီ.
တစ္မ်ိဳးမူတဲ ့ပဲခူးသူေတြကဘေမာင္ကိုကြက္ျကည့္ကြက္ျကည့္နဲ ့.........
ျကည့္သြားေတာ့ဘေမာင္ကရွက္လာတာေပါ့........
အဲ့ဒီမွာ၀မ္းနႈတ္ေဆးကတစခန္းထလာတယ္ေလ.............
ဘေမာင္ဗိုက္ကိုဖိရင္းေညာင္ပင္နားမွာထိုင္လိုက္တယ္........
အင္းအင္းပါဖို ့မဟုတ္၀ူးေနာ္...........
ခဏနားတာ
အဲ့ဒီမွာေလ...................
လက္ဘက္၇ည္ဆိုင္က၀ပ္၅၀၀၇ွိတဲ ့ကတ္ဆက္စပီကာကေနျပီးေတာ့
'' ဆ၇ာမဥမီးဗိုက္ထဲကေအာင့္ေအာင့္ေနတယ္...........''
တဲ ့အသံျကား၇ေတာ့ဘေမာင္ေတာ္ေတာ္အားငယ္းသြားးေတာ့တာေပါ့ေလ......
ဘေမာင္ေညာင္ပင္ေနာက္ကိုေျပာင္းထိုင္လိုက္တယ္.........
မေနႏုိင္ေတာ့၀ူးေပါ့ေနာ္........
အဲအခင္းျကီးသြားဖို ့လုပ္ေနတုန္းမွာ.......
ကတ္ဆက္ကေနျပီးေတာ့.....
''အရွင္ရုကၡစိုးနတ္မင္းျကီး.ကၽြန္ေတာ့္သားေလးကိုေဗမယူပါန ဲ ့
ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာအိမ္သာမရွိတဲ ့အတြက္......'' ဆိုျပီး
အသံျကားေတာ့ဘေမာင္ထေျပးေတာ့တာေပါ့
ရုကၡစိုးကိုင္မွာကိုေျကာက္လို ့တဲ ့............ေလ
အဲ ့ဒါနဲ ့ေျပးရင္းေျပးရင္းနဲ ့ပဲ........
အိမ္တစ္အိမ္ေရွ ့ကိုေ၇ာက္လာတယ္မီးကလည္းမရွိ၀ူးေပါ့ေလ.......
အိမ္ကဆုိင္းဘုတ္တပ္ထားတယ္.......
''အိမ္သာ''တဲ ့
ဘေမာင္ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သြားတာေပါ့ေလ..........
အဲ့ဒါနဲ ့အိမ္ထဲကို၀င္တာနဲ ့ေမွာင္မျေနတာပဲဘာမွမျမင္ရ၀ူးေလ....
ဘေမာင္လျဘိုထိုင္အိမ္သာလို ့ထင္ရတဲ ့၀ိုင္း၀ိုင္းျကီးတစ္ခုကိုေတြ ့ေတာ့..
အဲ့ဒီအေပၚမွာထိုင္ျပီးလုပ္ငန္းစေတာ့တာပဲ.........
''ျဗစ္......ျဗစ္.....ျဗီး''ဆိုတဲ့ ့့အသံကအိမ္ေတာင္တုန္သြားေတာ့တယ္ .......
ကိစၥျပီးေတာ့အေပၚမွာက်ေနတဲ ့ျကို းေလးကိုေရဆြဲတဲ ့ျကိုးလို ့မွတ္ျပီးဆြဲလိုက္တယ္............
ဟာ
သြားပါျပီ
လို ့ဘေမာင္အလန္ ့တျကားေအာ္လိုက္တယ္
အဲ့ဒီျကိုးကိုဆြဲလိုက္တဲ ့အခ်ိန္မွာ.........
အေပးကမီးလုံးေလးလင္းလာျပီးေတာ့
ဘေမာင္ကိုစိမ္းစိမ္းၾကည့့္္ေနတဲ ့ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ ့
မိသားစုတစ္စုကိုေတြ ့ရေတာ့တယ္
အမွန္ကဘေမာင္၀င္လာတာအိမ္သာမဟုတ္၀ူးေလ...........
''အိမ္သာယာ''လို ့ေရးထားတာ ဘေမာင္ကအိမ္သာတက္ခ်င္ေဇာနဲ ့''ယာ''ကိုမျမင္ပဲ န ဲ ့
အိမ္သာ လို ့သြားဖတ္တာကို
ဘေမာင္တစ္ေယာက္အဲ ့ဒီအေျကာင္းကိုျပန္ေတြးျပီး.........
အင္တာနက္ဆိုင္မွာေယာင္ျပီး........
ေအာ္ရယ္လိုက္မိတယ္...........
ရယ္သံကေတာ္ေတာ္က်ယ္သြားတယ္ထင္ပ.......
ေဘးကေဖာ္ရိမ္ငနာျကီးက ''ဆန္းေအာ့(ဖ္)ဘတ္(ရွ္)"
လို ့ဆဲလိုက္ေတာ့
ဘေမာင္ေတာ္ေတာ္ခ့ျပင္းသြားတာေပါ့ေနာ္
နိုင္ငံျခားကကုလားျဖ ူက
ဘေမာင္လို ျမန္မာတစ္ေယာက္ကို''(၁)-ႏုိ ့သီး၈လုံးေခြးမျကီးရဲ ့သား''
လို ့ေဆာ္ကားလိုက္တာကို.........
((၁)ေအာင္(စ္)ဖို ့အဘိဒါန္မွျမန္မာအတိအက်ဘာသာျပန္သည္)
ဘေမာင္ကျမန္မာေသြးျပရေအာင္ဆိုျပီးေတာ့
ေဖာ္ရိမ္ငနာျကီးရဲ ့ဖာတ္ပိုးကိုအုပ္ျပီးေတာ့မွခုေျပာေနတဲ ့''''''သတိထမင္းစားရင္းမဖတ္ရ:(1000%ဟာသေနာ္)''''ဆိုတဲ ့ဘေလာ့ကိုစေရးေတာ့တယ္
ဘေလာ့ျပီးေတာ့
ေဖာ္ရိမ္နာျကီးသတိျပန္ရလာျပီးဘေမာင္ကိုအျပင္မွာ ၀မ္းဘိုင္၀မ္းခ်ဖို ့စိမ္ေခၚလို ့.........
အျပင္မွာfighting ပေလးလိုက္ရတယ္ဆိုပဲ
ျပီးပါျပီ
ေနာက္ဆက္တြဲ
အထက္ပါအျဖစ္အပ်က္မ်ားျဖစ္ပြားျပီး
၁ ပတ္ခန္ ့အျကာတြင္
ရန္ကုန္ေဆးရုံျကီးတြင္
တအားအားႏွင့္
ေအာ္ညီးေနေသာ
လူနာတစ္ေယာက္ကိုေတြရေပမည္
ထိုသူမွာဘေမာင္ျဖစ္ေၾကာင္း
ေဖာ္ျပရန္မလို ေတာ့ ဟုထင္ပါသွ္........
တကယ္ျပီး၏
ဘေမာင္ဆိုတာေနရာတိုင္းမွာရွိတယ္ေနာ္
မိန္းမဆိုသည္မွာ
PS: ... ခေလးမ ...... လာ .. လာ. ... ကုိႀကီးအနားလာ ........ တုိႀကီး က လူၿပိဳႀကီး
လုိ႔ .......... ေအာ္ဟစ္ေနၾကသူ လူၿပိဳ (not လူပ်ဳိ) မ်ားအတြက္
........................ NM
မနက္ႏိုးလာေတာ့ ေခါင္းက အရမ္းကိုက္ေနသည္။ ညက သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္
အလြန္အကြ်ံေသာက္ထားသည္ကိုသာ သူမွတ္မိျပီး အိမ္ကိုမည္သို႔မည္ပံု
ျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္ကို သူမမွတ္မိေတာ့။ အိပ္ရာေပၚက အားယူျပီး သူထလိုက္သည္။
ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းမည္အလုပ္ ေခါင္းရင္းခုံေပၚတြင္ စာရြက္တရြက္ကိုဖိထားေသာ
ေရတခြက္ႏွင့္ အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးတခ်ဳိ႔ကို ေတြ႔လိုက္သည္။ ေဘးဘီကို
သူၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ကုတင္ေဘးတြင္ မီးပူတိုက္ျပီးသား အသင့္၀တ္ရန္
အ၀တ္အစားမ်ားကို ေတြ႔လိုက္ျပန္သည္။ ဒီေန႔က ခါတိုင္းေန႔ေတြႏွင့္
မတူ........သူ႔အတြက္ နည္းနည္းေတာ့ ထူးဆန္းေနမိသည္။ ေဆးကိုေသာက္လိုက္ျပီး
ေရခြက္ေအာက္က စာရြက္ကို သူယူၾကည့္လိုက္သည္။ စာရြက္ေပၚတြင္. . .
ေမာင္...
ခင္ ေစ်းသြားလိုက္ျပီ
ေမာင့္အတြက္ မနက္စာကို စားပဲြေပၚမွာ အဆင္သင့္ ျပင္ထားေပးခဲ့တယ္။
ေႏြးေနတုန္း စားလိုက္ပါေနာ္...
ေမာင့္ရဲ႔
ခင္
တခုခုေတာ့ တခုခုပဲ.. ညက မူးမူးႏွင့္ သူဘာေတြေျပာမိလုပ္မိလိုက္ပါလိမ့
္..
လူမွန္းမသိ မူးေနေတာ့ သူဘာကိုမွ စဥ္းစားလို႔ မရခဲ့။
ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာ ႏွင့္ စားပဲြေပၚက အုပ္ေဆာင္းကို သူ မ
ၾကည့္လိုက္သည္။မနက္စာက အေငြ႔ တေထာင္းေထာင္းႏွင့္
တကယ့္စားခ်င္စဖြယ္...........ေဘးတြင္ မနက္ပိုင္း သတင္းစာကို
တင္ထားေသးသည္။ မနက္စာကိုစားရန္ သူထိုင္လိုက္စဥ္ အခန္းထဲမွ
သားထြက္လာသည္ကို သူျမင္လိုက္ေတာ့... "သား...မေန႔ညက ဘာေတြ ျဖစ္ေသးလဲ"
"အင္း.....မေန႔ညက ညဥ့္နက္မွ ေဖေဖမူးျပီး ျပန္လာတယ္ေလ.. အိမ္ေရာက္ေတာ့
ေမေမကို ေအာ္ေငါက္တယ္...ေနာက္ျပီး ေတြ႔ရာပစၥည္းေတြကိုရိုက္ခဲြတယ္..."
သား၏စကားကို သူေကာင္းေကာင္း သေဘာမေပါက္ႏိုင္ေသးဘဲ ထပ္ေမးလိုက္မိသည္။
"ဒါဆို ေဖေဖထလာေတာ့ တအိမ္လံုး သန္႔ရွင္းေနတာပဲ.ရိုက္ခဲြထားတဲ့ အရာေတြလဲ
မေတြ႔ပါလား.....ဒါကို သား ေမေမက စိတ္မဆိုးတဲ့အျပင္ ေဖေဖအတြက္ အကၤ်ီေတြ
မနက္စာေတြ အဆင္သင့္ ျပင္ထားေသးတယ္"
"ေအာ္ အဲဒါလား...မေန႔ညက ေဖေဖမူးျပီး ျပန္လာေတာ့..ေမေမက စိတ္ဆိုးတာေပါ့။
ေဖေဖ ေအာ္ေငါက္ေနတဲ့ၾကားထဲ ေမေမက ေဖေဖ့ကို အခန္းထဲဆဲြေခၚျပီး အ၀တ္လဲမလို႔
ေဖေဖ့ အကၤ်ီကို ခြ်တ္ေတာ့ ေဖေဖက ေမေမ့ကို တြန္းထုတ္ျပီး ေအာ္လိုက္ေသးတယ္"
"ေဖေဖ ဘယ္လိုေအာ္လိုက္ေသးတာလဲ...သား"
"ကေလးမ...သြား..ငါ့အနားမလာနဲ႔ ..ေ၀းေ၀းသြား..ငါ့မွာ အိမ္ေထာင္ရွိတယ္ တဲ့"
သူ ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး ျပံဳးလိုက္မိသည္။
ေနာက္ အေငြ႔ တေထာင္းေထာင္းထေနေသာ မနက္စာကို ျမိန္ရည္ယွက္ရည္ သူစားလိုက္သည္။
modren ယုန္နဲ ့လိပ္ ပံုျပင္
ဟုိး ေရွးေရွးတုန္းက ယုန္ နဲ႔ လိပ္ဟာ ဘယ္သူ အေျပးပိုသန္သလဲ ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျငင္းခုန္ေနၾကသတဲ့။ အဲဒီ ျငင္းခုန္မႈကို ၿပိဳင္ပြဲတစ္ပြဲနဲ႔ အေျဖရွာဖို႔ ႏွစ္ဦးလံုး သေဘာတူလိုက္ၾကတယ္။ အေျပးၿပိဳင္ဖို႔ လမ္းေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္းကို ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ေရြးခ်ယ္ၿပီး ၿပိဳင္ပြဲကို စတင္လိုက္တယ္။ စလိုက္တယ္ ဆုိရင္ပဲ ယုန္ဟာ အားကုန္ ရွိသမွ် ခြန္အားနဲ႔ တဟုန္ထိုး ေျပးေတာ့တယ္။ လႈပ္ပဲ့လႈပ္ပဲ့ ေရြ႕လာေနတဲ့ ကိုေရႊလိပ္နဲ႔ အျပတ္အသတ္ ကြာေနေတာ့ ကိုယုန္က သစ္ပင္တစ္ပင္ေအာက္မွာ ေအးေဆး အနားယူေတာ့တာေပါ႔။ မၾကာခင္မွာပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလရဲ႕။ ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မွန္မွန္ေလး လာေနတဲ့ ကိုေရႊလိပ္က ပန္းတိုင္ကို ေရာက္မွ ကိုယုန္ခမ်ာ ႏိုးလာေတာ့ ဘာတတ္ႏိုင္ဦးမွာလဲ။ ႐ႈံးေရာေပါ႔။
အႏွစ္သာရ - ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မွန္မွန္လုပ္ရင္ ေအာင္ပြဲခံႏုိင္တယ္။
ဒါ က်ေနာ္တုိ႔ ၾကားဖူးနား၀ ရွိေနခဲ့တဲ့ ယုန္နဲ႔လိပ္ ပံုျပင္ေလးပါ။ ဇာတ္လမ္းက ဒီေလာက္နဲ႔တင္ မဆံုးေသးပါဘူး။ တျခား စိတ္၀င္စားစရာေတြ ရွိေနပါေသးတယ္။ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္ေသးသလဲ ဆုိေတာ့ ...
ကိုယုန္က ၿပိဳင္ပြဲ ႐ႈံးသြားလို႔ အေတာ္ေလး စိတ္တိုသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ ႐ႈံးရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကို ကိုယ့္ဖာသာ မညႇာတမ္း ျပန္ၿပီး သံုးသပ္ေနမိတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အသားလြတ္ အထင္ႀကီးခဲ့မိလို႔ ဆိုတာ သိလာခဲ့တယ္။ ေနာက္ၿပီး ဂ႐ုမစုိက္ဘူး။ အရမ္း ေပါ႔ေပါ႔ဆဆ ႏုိင္ခဲ့တယ္လို႔ သူ နားလည္လိုက္တယ္။ ဒါေတြကိုသာ သူ ျပင္ႏုိင္မယ္ ဆိုရင္ သူ ကိုေရႊလိပ္ကို ဘာမႏုိင္စရာ အေၾကာင္း ရွိမလဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုယုန္ဟာ ယံုၾကည္ခ်က္ အျပည့္နဲ႔ ကိုေရႊလိပ္ကို ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ၿပိဳင္ဖို႔ စိန္ေခၚလိုက္တယ္။ ကိုေရႊလိပ္ကလည္း "ေၾကာက္လို႔လား" လို႔ေတာ့ အေျပာမခံဘူး။ ၿပိဳင္ဖို႔ ေခါင္းညိတ္လိုက္တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကိုယုန္က ပန္းတုိင္ေရာက္တဲ့အထိ နည္းနည္းေလးမွကို အနားမယူေတာ့ဘဲ တရစက္ ေျပးေတာ့တာပဲ။ ဒီေတာ့ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ အျပတ္အသတ္ကြာၿပီး ကိုေရႊလိပ္ကို အႏိုင္ရလိုက္တယ္။
အႏွစ္သာရ - ခပ္ျမန္ျမန္ေလး တသတ္မတ္တည္း လုပ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မွန္မွန္ လုပ္တတ္သူကို ဘယ္ေတာ့မဆို ယွဥ္ႏိုင္ပါတယ္။ ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မွန္မွန္ လုပ္တတ္တာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရွိန္ကို ခပ္သြက္သြက္ေလး ထိန္းၿပီး အလုပ္လုပ္သြားႏုိင္ရင္ ပိုေကာင္းတာေပါ႔။
ဇာတ္လမ္းက ဒီေလာက္နဲ႔တင္ မဆံုးေသးပါဘူး။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ကိုေရႊလိပ္ စဥ္းစားရၿပီေပါ႔။ ဒီပံု ဒီလမ္းနဲ႔သာ ၿပိဳင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ကိုယုန္ကို မယွဥ္ႏုိင္တာ ေသခ်ာေနတယ္။ သူ အႀကိတ္အနယ္ စဥ္းစားၿပီး တခဏမွာေတာ့ ကိုယုန္ကို ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ၿပိဳင္ဖို႔ စိန္ေခၚလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေျပးလမ္းေၾကာင္းကို အေျပာင္းအလဲ အနည္းငယ္ လုပ္လုိက္တယ္။ ကိုယုန္က သေဘာတူေတာ့ ၿပိဳင္ပြဲကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ စလိုက္ျပန္ၿပီ။ ထံုးစံအတုိင္း ယုံၾကည္ခ်က္ အျပည့္နဲ႔ ကိုယုန္ဟာ သူ ခံယူထားတဲ့အတိုင္း ခပ္ျမန္ျမန္ေလး မနားတမ္း ေျပးေတာ့တာေပါ႔။ ေျပးရင္းနဲ႔ အတန္အသင့္ က်ယ္တဲ့ ျမစ္ကမ္းနားေဘး ေရာက္ေတာ့ ကိုယုန္ အေတြးနယ္ ခ်ဲ႕ရျပန္ၿပီ။ ျမစ္တစ္ဖက္ကမ္းရဲ႕ မိုင္အနည္းငယ္ကို သြားၿပီးမွ သူတို႔ သက္မွတ္ထားတဲ့ ပန္းတိုင္က ေရာက္မယ္ေလ။ ကိုယုန္ ငုတ္တုတ္ႀကီးထုိင္ၿပီး ဘယ္လို ဆက္လုပ္ရမလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားခန္း ၀င္ေနေတာ့တယ္။ ဟိုေကာင္ ကိုေရႊလိပ္ ဘယ္လို လုပ္မလဲဆိုတာလည္း သူ စိတ္၀င္စားေနတယ္။ ခဏၾကာေတာ့ ကိုေရႊလိပ္ေရာက္လာၿပီး ျမစ္ထဲဆင္းသြားေလရဲ႕။ လက္ပစ္ကူးသြားၿပီး ဟုိဘက္ကမ္းေရာက္ေတာ့ မနားတမ္း ဆက္ေလွ်ာက္သြားတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုေရႊလိပ္ ပန္း၀င္သြားတယ္။
အႏွစ္သာရ - ပထမဆံုး ကိုယ့္ရဲ႕ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္တဲ့ အားသာခ်က္ကို စမ္းစစ္ပါ။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီ အားသာခ်က္နဲ႔ သင့္ေလ်ာ္မယ့္ ပတ္၀န္းက်င္ကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး ၿပိဳင္ဆိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါ။ အဲဒီလို ပတ္၀န္းက်င္ကို ဖန္တီးပါ။
ဇာတ္လမ္းက ဒီေလာက္နဲ႔တင္ မဆံုးေသးပါဘူး။
ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ယုန္နဲ႔လိပ္ဟာ အင္မတန္ ခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ သူတို႔ ႏွစ္ေကာင္ အတူတကြ အၾကံထုတ္ၿပီး ေနာက္ဆံုး ၿပိဳင္ပြဲေလးတစ္ပြဲကို လွလွပပနဲ႔ အဆံုးသတ္လိုက္ ခ်င္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ ေျပးပြဲေလး တစ္ပြဲႏႊဲၿပီး စည္းလံုးမႈကို ျပဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ေျပးပြဲေလး စၿပီ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကိုယုန္ဟာ ကိုေရႊလိပ္ကို ျမစ္ကမ္းနားပါး ေရာက္တဲ့ အထိ ထမ္းေခၚသြားလိုက္တယ္။ ျမစ္ထဲမွာေတာ့ ကိုေရႊလိပ္က ကိုယုန္ကို ေက်ာေပၚတင္ၿပီး ျမစ္ကို အတူကူးၾကတယ္။ ဟုိဘက္ကမ္းလည္း ေရာက္ေရာ ကိုယုန္က ျပန္ထမ္းၿပီး အတူတူ ပန္း၀င္လုိက္ၾကတယ္။ ဒီတခါေတာ့ အရင္က ခံစားခဲ့ရတဲ့ ေက်နပ္မႈထက္ အမ်ားႀကီးသာတဲ့ ေက်နပ္မႈေတြ ႏွစ္ေယာက္လံုး ပိုင္ဆိုင္ၾကရတယ္။
အႏွစ္သာရ -တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီ အေနနဲ႔ ေအာင္ျမင္တယ္ဆိုတာ ေကာင္းပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ ထူးကဲတဲ့ အရည္အခ်င္းနဲ႔ေပါ႔။ ဒါေပမယ့္ စုစုစည္းစည္း တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ အားသာခ်က္ေတြ အသံုးျပဳၿပီး အဖြဲ႔နဲ႔ အလုပ္ မလုပ္တတ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ သင္ဟာ သာမန္လူ သာသာပါပဲ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သင္မတတ္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥတခ်ဳိ႕မွာ တျခားသူက ေကာင္းေကာင္း ကုိင္တြယ္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားေတြ အျမဲ ရွိေနမယ္ေလ။ ေနရာတိုင္းမွာ နံပါတ္ တစ္ ဆိုတာေတာ့ ဘယ္ျဖစ္ႏိုင္မလဲ။ ဒီေတာ့ အားလံုး ျခံဳၾကည့္လိုက္ရင္ သင္ဟာ သာမန္လူ သာသာပဲ။ စုစည္းလုပ္ေဆာင္မႈမွာ အေျခအေနအရ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အေျပာင္းအလဲ လုပ္ေပးရမယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ ထူးကဲတဲ့ အားသာခ်က္ စြမ္းရည္ေတြအေပၚ မူတည္ၿပီးေတာ့ေပါ႔။
အထက္က ပံုျပင္မွာဆိုရင္ ယုန္ေကာ လိပ္ပါ ဆံုး႐ႈံးမႈေတြ ၾကံဳေတြ႕ခဲ႔ရေပမယ့္ ေနာက္မဆုတ္၊ လက္မတြန္႔ခဲ့ပါဘူး။ ယုန္ဟာ ႐ႈံးပြဲနဲ႔ ႀကံဳရၿပီးေနာက္ပိုင္း အရင္ကထက္ ပိုႀကိဳးစားၿပီး ပိုအားစိုက္ထုတ္ခဲ့တယ္။ လိပ္ဟာလည္း သူ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားၿပီးတာေတာင္ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ေတာ့ လမ္းေဟာင္းကို စြန္႔ၿပီး နည္းဗ်ဴဟာ အသစ္ကို ေျပာင္းသံုးဖို႔ ၀န္မေလးခဲ့ဘူး။
က်ေနာ္တို႔ ဘ၀မွာေကာ ....။ ဆံုး႐ႈံးမႈေတြနဲ႔ ၾကံဳလာရတဲ့အခါ တစ္ခါတေလ ပိုႀကိဳးစားၿပီး ပိုအားစိုက္ထုတ္လိုက္ရင္ အဆင္ေျပသြားႏုိင္ပါတယ္။ တစ္ခါတေလမွာ နည္းဗ်ဴဟာ နဲ႔ တျခား ေျပာင္းလဲမႈ တစ္စုံတစ္ရာ လုပ္ယူရတယ္။ တစ္ခါတေလေတာ့လည္း ႏွစ္ခုစလံုး တၿပိဳင္တည္း လုပ္ရလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္တို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေနၾကမယ့္အစား လက္ရွိအေျခအေနေတြကို စိန္ေခၚႏိုင္ရင္ ပိုၿပီး ေကာင္းမြန္တဲ့ ရလဒ္ေတြ ထြက္လာပါလိမ့္မယ္။
အပ်ိုလဲဟုတ္၀ူး..........ဒိုင္း
ပ်ားရည္ဆမ္းခရီးထြက္ရန္ ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္တြင္ သားျဖစ္သူကို သူ၏
စာၾကည့္ခန္းထဲသို႔ေခၚၿပီး က်ည္ဆံ ႏွစ္ေတာင့္ႏွင့္
ေျခာက္လံုးျပဴးတစ္လက္ကို ေပးေလသည္။
"ဒီမွာ ငါ့သားလူလွေရ၊ မင္းတို႔ ပ်ားရည္ဆမ္းခရီး မဂၤလာဦးညမွာ မင္းမိန္းမ
မေခ်ာေမ အပ်ိဳစင္ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ မင္းမိန္းမကို ပစ္သတ္ေပေတာ့။
အပ်ိဳစင္အစစ္ဆိုရင္ေတာ့ ေလထဲမွာ တစ္ခ်က္ ေထာင္ပစ္ေဟ့ .. ၾကားလား" ဟု
ဖခင္ျဖစ္သူက ေမာင္လူလွကို မွာေလသည္။
ပထမညတြင္ေတာင့္ ေမာင္လူလွေလးသည္ ေလထဲတြင္ ေသနတ္တစ္ခ်က္ ေထာင္ပစ္ေလသည္။
ဒုတိယညမွာေတာ့ မေခ်ာေမကိုတည့္တည့္ပစ္ေလသည္။ အေၾကာင္းမွာ
အပ်ိဳစင္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္တည္း။
ဆင္းရဲသား
မူန္ပ်ပ်အလင္ေရာင္ေအာက္
ကုန္က်မဲ ့အသံုးစရိတ ္ငါတြက္ေနရတယ္
မနက္ျဖန္အရင္းမၿပုတ္ဖို ့.....................
မူန္ပ်ပ်အလင္ေရာင္ေအာက္
အသကုန္က်တဲ ့စာေမးပြဲအတြက ္စာက်က္ေနရတယ္
ေနာက္နွစ္ဘဲြ ့ယူနိုင္ဖို ့........................
မူန္ပ်ပ်အလင္ေရာင္ေအာက္
အလံု နားကအမ်ိဳးသမိး တစ္ေယာက္အတြက္ ေခါင္းေၿခာက္ေနရတယ္
ေရႊလက္စြပ္ဆင္တူ၀တ္ရေအာင္တဲ ့.........
A to Z ေပါက္ကရ
A a a ................... ဆိုတဲ့ေအးရိပ္သာယာေလးမွာ အ ႀကင္နာကဘာ ငယ္ေလးပ်က္စီးခဲ့ပါ B
B b ...................... ဘရန္ဒီေသာက္ခါစိတ္ေၿဖမည္
C c ..................... အေတြးေတြအစီအရီေတြးေတာ့ ပကာသနမရွိလို ့မမုန္းတာၿဖစ္မည္
D d d .................. ေနရာလမ္းခြဲတာအတည္..............တေယာက္ထဲ
E F G .................. ခရီးဆက္ခဲ့ပါသည္....ကိုယ္
ံH ....................... မရအိပ္မရတဲ့ညေတြမ်ားေနျပီ........
I ......................... ကိုေတြ ့ ေတာင္ေျခမေဆးတဲ့ေယာက်ာ္း ကတိ ေပးတာ မွားကုန္ျပီ
J K L M N O P .... အေျခအေနတလြဲကံေခ်ာ္ၿပီ...
Q R S T................ သူညာရက္ပါသည္
U V နဲ ့ W............... မတူညီတဲ့နွစ္ခု.....
X Y Z.................... လိုဆက္လို ့ မရနိုင္ၿပီ္..................!
လူမထြက္ဘူး
ဒကာမတစ္ေယာက္သည္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းသို႔လာရာ
ဘုန္းၾကီးက ။ ။ ဟဲ့ဒကာမ၊ ဘာျဖစ္လုိ႔လာသတံုး။
ဒကာမ ။ ။ အရွင္ဘုရား လူထြက္မယ္ ၾကားလုိ႔ပါဘုရား။
ဘုန္းၾကီး ။ ။ ဟာ ဘုန္းၾကီးက လူထြက္တာ ဘယ္ကမၻာကမွမရွိဘူးဟ။
တစ္ေန႔က လာအပ္တဲ့ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ဟာဘယ္သူက
ေမြးတာတုံးဟ။
ဒကာမ ။ ။ တပည့္ေတာ္မက ေမြးတာပါဘုရား။
ဘုန္းၾကီး ။ ။ အိမ္း တစ္သက္လံုးမွတ္ထား၊ ဒကာမကသာ လူထြက္ သဟ။
ဒါကဒီလိုရွိပါတယ္။
ေမာင္ေခြးသည္ အိမ္စာစာအုပ္ကို ဆရာအားေပးလုိက္ရာ ဆရာက
ေမာင္ေခြး၏ စာအုပ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ျပီးေနာက္
"ေဟ့ ေမာင္ေခြး။ ဒီဟာ မင္းေရးတာလား။ မင့္အေဖလက္ေရးနဲ႔တူေနပါလား။
မင္းဘာေျပာခ်င္ေသးသလဲ။"
ေမာင္ေခြးသည္အတန္ငယ္ေတြေနျပီးေနာက္
"ေၾသာ္ ကြၽန္ေတာ္ေရးတာပါဆရာ၊ ႏို႔ေပမယ့္ ေဖ့ေဖ့ေဖာင္တိန္နဲ႕ေရးလုိ႔ ေဖ့ေဖ့
လက္ေရးျဖစ္ေနတာပါ။"
စိတၱဇ ဟာသမ်ား (၄)
စိတၱဇ ေဆးရုံတစ္ခုတြင္ျဖစ္သည္။
လူနာတစ္ေယာက္သည္ သစ္ပင္ ေပၚတြင္ေရာင္ေနသည္။ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ကေအာက္မွေန ျပီး ဆင္းလာဖို ့ေျပာေနသည္။
လက္ထဲတြင္လည္း သၾကၤန္ေရျပြတ္ေသနတ္တစ္ခု ကိုကိုင္ထားသည္။
"ေဟ့ေကာင္.......မင္းဆင္းမွာလား..မဆင္းဘူးလား..ငါ ပစ္လိုက္မွာေနာ္.."
"မဆင္းဘူး....ဆရာ ပစ္ခ်င္လဲပစ္လိုက္.."
"မင္းတကယ္မဆင္းဘူးလား.... ငါ ပစ္လိုက္မွာေနာ္.."
"မဆင္းဘူးဆရာ...မဆင္းဘူး"
ဆရာ၀န္လဲ ၾကံရာမရ ျဖစ္ေနတယ္။အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ေနာက္လူနာတစ္ေယာက္ေရာက္လာပါတယ္။ ဆရာ၀န္က
အဲဒီလူနာဆီ ကေနအကူအညီေတာင္းပါတယ္။လူနာကေသနတ္ကိုယူလိုက္ျပီး
"ေဟ့ေကာင္.... မင္းဆင္းလာခဲ့စမ္း..ငါ ပစ္လိုက္မွာေနာ္.."
"ဟုတ္...ဟုတ္..ဆင္းလာပါျပီ...မပစ္ပါနဲ ့...ဆင္းပါျပီ.."
ပထမလူနာလဲ သစ္ပင္ေပၚကေနဆင္းလာပါတယ္။ ဆရာ၀န္က
"မင္းက ငါေျပာတံုးကေတာ့ မဆင္းဘူး...ဘာလိုသူေျပာမွဆင္းတာလဲ.."
"ဟာ..ဆရာကလူေကာင္းဆရာရဲ ့..တကယ္မပစ္ဘူးဆိုတာကၽႊန္ေတာ္သိတယ္..အဲေကာင္ကရုးေနတာ..တကယ္ပစ္မွာ.."
စိတၱဇ ဟာသမ်ား (၃)
စိတၱဇ ေဆးရုံတစ္ခုတြင္ျဖစ္သည္။
လူနာမ်ားသည္ နံပါတ္ တစ္ခုကိုေအာ္ဟစ္ေနၾက ရာေဆးရံုတစ္ခုလံုး ဆူညံေနသည္။ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ ကလူနာမ်ားကို
ေမးသည္။
"37............37............37"
"ဘာလို ့ 37 လို ့ေအာ္ေနရတာလဲ"
လူနာမ်ားကအေပၚကို လက္ညိုးထုိး ျပၾကတယ္။ အဲဒါနဲ ့ဆရာ၀န္လည္း အေပၚထပ္ကို တက္သြားသည္။ အေပၚထပ္တြင္လည္း
"37.................37......"
"ဘာလိုအဲဒီလိုေအာ္ေနၾကတာလဲ"
လူနာမ်ားက အေပၚကို လက္ညိုးထိုးျပၾကျပန္သည္။အဲဒါနဲ ့ဆရာ၀န္လည္း အေပၚထပ္ကို တက္သြားသည္။
အေပၚထပ္တြင္လည္း 37 ကိုေအာ္ေနၾကသည္။
"ငါကိုေျပာၾကစမ္းပါအံုး....ဘာလို ့37 လို ့ေအာ္ေနတာလဲ.."
လူနာမ်ားကေအာက္ကို လက္ညိုးထုိး ျပၾကတယ္။ ဆရာ၀န္လည္း ေအာက္ထပ္ကိုငံု ၾကည္ ့လိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ ေနာက္နားက လူနာက ဆရာ၀န္ကို ေလးထပ္တိုက္ေပၚကေန ကန္ခ်လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့လူနာေတြက ဆက္ရြတ္ၾကတယ္။
"38.............38............
......38"
စိတၱဇ ဟာသမ်ား (၂)
စိတၱဇ ေဆးရုံတစ္ခု ဟာလူနာေတြကိုေလယာဥ္နဲ ့တင္ေဆာင္လာျပီးေတာ့ အျခားေဆးရုံတစ္ခုကို ေျပာင္းပါတယ္။ ဆရာ၀န္ကေတာ့
ေလယာဥ္မႈးေဘးမွာထိုင္ေနပါတယ္။ အဲဒီမွာ ေလယာဥ္ထဲ ကေန အသံေတြကိုဆူညံေနေအာင္ၾကားရပါတယ္။ ဆရာ၀န္က အရုးေခါင္းေဆာင္ကို
ဘဲလ္ ႏိွပ္ျပီးလွမ္းေခၚလိုက္တယ္။
"ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ..ဆူညံေနတာပဲ"
"ေဘာလံုးကန္ေနၾကတာပါ ဆရာ"
"ဟာ.....ေလယာဥ္ေပၚမွာေဘာလံုးမကန္ရဘူး ဆိုတာမသိဘူးလား..သြားစမ္း"
"ဟုတ္ကဲပါဆရာ"
အရုးေခါင္းေဆာင္ထြက္သြားေလသည္။ ခဏေန ေတာ့ဘာသံမွ မၾကားရေတာ့။ ဆရာ၀န္သည္သေဘာက်သြားသည္။ ဘဲလ္ ႏိွပ္ျပီး အရုးေခါင္ေဆာင္ကိုလွမ္းေခၚလိုက္သည္။
"မင္းဘယ္လိုထိန္းလိုက္တာလဲ...တိတ္ဆိတ္သြားတာပဲ"
"ဆရာဘဲ ေလယာဥ္ေပၚမွာေဘာလံုးမကန္ရဘူးဆို.....အဲဒါနဲ ့ကၽႊန္ေတာ္လည္း ေလယာဥ္ တခါးေပါက္ကိုဖြင့္ေပးလိုက္တာ အခု
သူတို ့အကုန္ေအာက္ဆင္းျပီးေဘာလံုးကန္ေနၾကျပီ "
" မင္းတို႔ထဲမွာ စႏၵရားအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိတဲ့သူ ပါသလားကြ "
" ပါပါတယ္ဆရာ၊ ကြၽန္ေတာ္ စႏၵရားတီးတတ္ပါတယ္။ စႏၵရားအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္ "
" ဒါဆို ဒီစႏၵရားကို ကားေပၚတင္တဲ့အခါ မင္းကဦးေဆာင္ၿပီး ဂရုစိုက္တင္ေပးစမ္းပါကြာ " 
@hp
" ဒီေန႔ ကြၽန္မခ်က္ေကြၽးတဲ့ဟင္းက ဘယ့္ႏွယ္ေနလဲဟင္ "
" ေကာင္းတယ္ မိန္းမရာ၊ ခ်ိဳၿပီးဆိမ့္ေနတာပဲ "
" မဟုတ္ေသးပါဘူးေတာ္၊ ခ်က္နည္းျပဳတ္နည္းစာအုပ္ထဲမွာ ခ်ဥ္စပ္လို႔ေရးထားတယ္ရွင့္ " @hp
" အခုလာရတာကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့သံုးရက္က ကြၽန္ေတာ့္ဆီက ငွားသြားတဲ့ထီးကို ျပန္ယူခ်င္လို႔ပါ "
" ေဟာဗ်ာ၊ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ မေန႔ကအိမ္လာလည္ရင္း ခဏငွားသြားတယ္ဗ်။ သူ႔ဆီသြားေတာင္းေတာ့ ေယာက္ဖတစ္ေယာက္ ခဏငွားသြားလို႔ပါတဲ့။
အေရးႀကီးသလား၊ လိုက္ရွာေပးမယ္ေလ "
" အေရးႀကီးပါေသာ္ေကာဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း အဲဒီထီးကိုငွားေဆာင္းလာခဲ့တာ။ အဲဒါလာေတာင္းေနလို႔ဗ်ိဳ႕။ သူကလည္းဒီထီးဟာ သူ႔ထီးမဟုတ္ဘူး
ခဏငွားလာတာတဲ့ "
@hp
" ဒီမွာရွင့္ ေလယာဥ္ပ်ံေမာင္းတဲ့ဆရာႀကီး၊ ကြၽန္မတစ္ခါမွ ေလယာဥ္ပ်ံမစီးဖူးလို႔ ရင္ေတြတုန္လိုက္တာရွင္။ ကြၽန္မတို႔ခရီးသည္ေတြအားလံုးေဘးကင္းရန္ကင္းနဲ႔ ေျမျပင္ေပၚျပန္ေရာက္မွာပါေနာ္ "
" စိတ္ခ်ပါဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္ေလယာဥ္ေမာင္းလာတာၾကာပါၿပီ။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေကာင္းကင္မွာမထားခဲ့ပါဘူး " @hp
" တစ္ဆိတ္ေလာက္ ခင္ဗ်ား၊ ကြၽန္ေတာ့္စက္ဘီးကို ၾကည့္ထားေပးစမ္းပါ "
" ေဟ့ေကာင္ ငါကအယ္ဒီတာကြ "
" ရပါတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုယံုပါတယ္ " @hp
" လက္ေရးညံ့လိုက္တာကြာ၊ မင္းကိုေန႔တိုင္းရိုက္ရတာလည္း လက္ေညာင္းလွၿပီ၊ မင္းအိမ္ကဘာမွဂရုမစိုက္ဘူးလား "
" ကြၽန္ေတာ့္ေမေမကေျပာတယ္ဆရာ၊ ငါ့သားလက္ေရးမလွလည္းကိစ္စမရွိဘူ
းတဲ့၊ ဘယ္သူမွမဖတ္တတ္ရင္ေနပါေစတဲ့၊ ႀကီးရင္ဆရာ၀န္လုပ္ခိုင္းမွာတဲ့ "
@hp
" ဟင္း ..... ဟင္း ..... ငါလည္း စဥ္းစားေနတာ၊ ဘယ္သူမ်ား ငါ့ကိုတြန္းခ်လိုက္တာလဲလို႔ "
@hp
" ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ လက္ထပ္ၿပီးတဲ့အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ဟန္းနီးမြန္းထြက္ခ်င္လို႔ ခြင့္ဆယ္ရက္ေလာက္ ေပးပါခင္ဗ်ာ "
" အင္း ..... ခက္တာပဲ။ ေလာေလာဆယ္အလုပ္ေတြ က်ပ္ေနေတာ့တစ္ေယာက္ေယာက္ မရွိရင္လည္းမျဖစ္ျပန္ဘူး။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးကငါ့ကုမၸဏီရဲ႕စံျပ၀န္ထမ္းေတြဆိုေတာ့ ခြင့္မေပးႏိုင္ဘူးလို႔လည္း မေျပာရက္ျပန္ဘူး။ ဒီေတာ့တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီသြားၾကဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံပါရေစကြာ " @hp
" ေဟာဒီခြက္ထဲက ေက်ာက္ခဲေလးေတြဘယ္ေရာက္ကုန္ၿပီလဲ "
" ဪ ..... အဲဒါေက်ာက္တံုးေလးေတြလား၊ ကြၽန္ေတာ္ကေသာက္ရမယ့္ေဆးမွတ္လို႔ ခုနကပဲေသာက္လိုက္မိၿပီ ဆရာမ "
" ေဟာေတာ္ ဒုကၡပါပဲ။ အဲဒါရွင္သတိရလာရင္ ျပဖို႔ထားတာ။ ရွင့္ဆီးအိမ္ထဲက ခဲြထုတ္ထားတဲ့ဟာေတြရွင့္ " @hp
" မင္းတို႕လင္မယား ျပန္ေပါင္းထုပ္သြားၾကၿပီလို႔ၾကားရတာ ၀မ္းသာတယ္ကြာ၊ ေန႕ခင္းတုန္းကေတာင္ မင္းတို႕အိမ္ေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်ာက္ေတာ့ မင္းတို႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ထင္းေတြအတူတူခဲြေနၾကတာ ေတြ႕မိေသးတယ္ကြာ "
" ထင္းမဟုတ္ဘူး သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ၊ အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂေတြ " @hp
" မင္းဟာကားကို တစ္နာရီမိုင္တစ္ရာႏႈန္းေလာက္နဲ႔ ေမာင္းလာတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ညအေမွာင္ထဲ ကားေရွ႕မီးကို ဖြင့္မေမာင္းဘူး ။ လမ္းလည္းမွားလာတယ္ ။ ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္လည္း မပါဘူး ။ ကိုင္း ..... ဒီေလာက္ေတာင္အျပစ္ေတြမ်ားတာ ဘာေျပာခ်င္ေသးလဲ "
" ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ကြၽန္ေတာ့္မွာအျပစ္တစ္ခုပဲ ရွိပါတယ္ ။ အဲဒါကေတာ့ဒီကားကုိ ခိုးလာတာပါပဲ "
@hp
" ဓူ၀ံၾကယ္ဆိုတာ ဘယ္ဟာလဲဟင္ဘိုးဘိုး "
" ဟိုး ..... ေတာင္ဘက္က ၾကယ္နီနီႀကီးဟာ ဓူ၀ံၾကယ္ေပါ့ ေျမးရဲ႕ "
" ဟင္ ..... ေက်ာင္းမွာ ဆရာမကေျပာေတာ့ ဓူ၀ံၾကယ္ဟာ ေျမာက္အရပ္မွာရွိတယ္ဆို "
" ရွဴး ..... ဘယ္သူမွ ေလွ်ာက္မေျပာေလနဲ႔ ၊ ဓူ၀ံၾကယ္ေတာင္ဘက္ကို ေျပာင္းသြားတာတစ္ပတ္ေလာက္ပဲရွိေ
မဆုတ္သာ မတိုးသာ အေျခအေန ( DEADLOCK )
မဆုတ္သာ မတိုးသာ အေျခအေန ( DEADLOCK )
အလုပ္ရွင္က အတြင္းေရးမွဴးမကို ေျပာသည္။ ငါ့တို႔ ႏိုင္ငံ့ျခားကို
တစ္ပတ္ၾကာ သြားရလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ စီစဥ္စရာရွိတာေတြ စီစဥ္ထား။
အတြင္းေရးမွဴးမက သူ႔ေယာက်ၤားထံ ဖုန္းဆက္၏။ ကၽြန္မ သူေဌးနဲ႔ ကၽြန္မ
ႏိုင္ငံျခားကို တစ္ပတ္ၾကာ သြားရလိမ့္မယ္ ။ ရွင္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္
ၾကည့္ေနေနာ္ ေယာက်ာၤးက သူ႔တိတ္တိတ္ပုန္း ခ်စ္သူထံဖုန္းေခၚသည္။
ကိုယ့္မိန္းမ ႏိုင္ငံျခားကို တစ္ပတ္ၾကာသြားရလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္
ကိုယ္တို႔ တစ္ပတ္လံုး အတူေနၾကရေအာင္။ တိတ္တိတ္ပုန္းခ်စ္သူက သူမ သီးသန္႔
က်ဴရွင္ေပးေနေသာ ေကာင္ေလးထံ ဖုန္းဆက္သည္။ ငါ တစ္ပတ္ေလာက္
အလုပ္လုပ္စရာရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မင္းစာလာသင္စရာ မလိုဘူး ေကာင္ေလးက
သူ႔အဘိုးထံ ဖုန္းဆက္သည္။ ဘိုးဘိုး၊ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာမ အလုပ္မ်ားေနလို႔
တစ္ပတ္ေလာက္ စာမသင္ရဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ပတ္လံုးေနၿပီး
အခ်ိန္ျဖဳန္းရေအာင္။ အဘိုး(အလုပ္ရွင္သူေဌး)က သူ႔အတြင္းေရးမွဴးကို
ဖုန္းဆက္သည္။ ဒီအပတ္ငါေျမးနဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းရမယ္။ အဲဒီ အစည္းအေ၀းကို
မတက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
အတြင္းေရမွဴးက သူ႔ေယာက်ၤားကို ဖုန္းေခၚသည္။ ကၽြန္မအလုပ္ရွင္က ဒီတစ္ပတ္္ထဲ
လုပ္စရာေလးေတြရွိတယ္္။ ခရီးစဥ္ကို ျဖက္လိုက္တယ္။ ေယာက်ၤားက
သု႔တိတ္တိတ္ပုနး္ခ်စ္သူထံ ဖုန္းဆက္သည္။ ငါတို႔ ဒီတစ္ပတ္ အတူတူ
အခ်ိန္မျဖဳန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ငါ့မိန္းမ ခရီးစဥ္ ဖ်က္လိုက္တယ္။
တိတ္တိတ္ပုနး္ခ်စ္သူက က်ဴရွင္သင္ေပးေနသည့္ ေကာင္ေလးထံ ဖုန္းေခၚသည္။
ဒီတစ္ပတ္ ငါတို႔ ပံုမွန္အတိုင္း စာသင္ဖို႔ရွိတယ္။ ေကာင္ေလးက
သူ႔အဘိုးထံဖုန္းဆက္သည္။ ဘိုးဘိုး ကၽြန္ေတာ့္ဆရာမက ေျပာတယ္။
က်ူဴရွင္တက္ရမယ္တဲ့ အဘိုးနဲ႔ အေဖာ္မလူပ္ေပးႏိုင္တာ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။
အဘိုး (အလုပ္ရွင္)က သူ႔အတြင္းေရးမွဴးထံ ဖုန္းဆက္သည္။ ဘာမွ မစိုးရိမ္နဲ႔။
အဲဒီ အစည္းအေ၀းကို ဒီတစ္ပတ္ ဒို႔တက္ရလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္
စီစဥ္စရာရွိတာေတြ စီစဥ္ထားလိုက္။
အဲဒါကို မဆုတ္သာမတိုးသာ အေျခအေနဟု ေခၚသည္။
အားလံုးရယ္ေမာေပ်ာ္ရြင္ႏိုင္ပါေ
စ... Lozz..
အခ်စ္ဟာသတစ္ပုဒ္
သို႕
အခ်စ္ေလးေရ
ကုိယ္ဒီလ အသုံးမ်ားသြားလုိ႕ ပုိက္ဆံမပို႕ နိဳင္ေတာ့ဘူးကြာ
ဒါေပမယ့္ မင္းအတြက္ ကုိယ္ အနမ္းေပါင္း ၁၀၀ ပုိ႕လုိက္တယ္ေနာ္
အခ်စ္ေလး
မင္းရဲ႕
ကိုကို
ေနာက္ရက္ အနည္းငယ္ အၾကာမွာေတာ့ သူ႕မိန္းမ ဆီက စာျပန္လာပါတယ္
သို႕
ေယာက္က်ားေရ
ကိုကို႕ရဲ႕ အနမ္းေပါင္း ၁၀၀ အတြက္ေက်းဇူး တင္ပါတယ
ဒီလ အသုံးစရိတ္ ကို ေျပာျပမယ္ေနာ္။
၁။ ႏြားနိဳ႕ ပို႕သမား ကုိ တစ္လစာ ႏြားနိဳ႕ အတြက္ အနမ္း (၂) ပြင့္
၂။ လွ်ပ္စစ္ ဌာန က လူကို တစ္လစာ အနမ္း (၇) ပြင့္
၃။ အိမ္ပုိင္ရွင္ ကေတာ့ အိမ္ငွားခ မယူ ပဲ တစ္ေန႕ ကို အနမ္း ၂ ပြင့္ ၃ ပြင့္ လာယူတယ္
၄။ super market က ေတာ့ အနမ္းနဲ႕တင္မရလုိ႕ တစ္ျခားဟာပါ ထပ္ေပးလုိက္ရတယ္။
၅။ တစ္ျခားအေထြေထြ က အနမ္း ပြင့္ ၄၀
ဒါေပမယ့္ မပူပါနဲ႕ေနာ္ ခ်စ္မွာ အနမ္း ၃၅ ပြင့္က်န္ေသးတယ္။ ဒီလ ေတာ့
ေကာင္းေကာင္းေလာက္ပါတယ္။
ေနာက္လလည္း ဒါမ်ိဳးလုပ္ ရမွာပဲလားဟင္။
ကုိကို႕ရဲ႕
ခ်စ္ေလး
ဘ၀ၾကင္ယာေဖၚ ေရြးခ်ယ္နည္း (ရယ္စရာေလးပါပဲ)
" အႏွစ္လို အခ်စ္ပိုခ်င္ရင္ *စစ္ဗိုလ္ *ကုိစဥ္းစားပါ "
" ကညာမြန္ အညာလြန္ ခ်င္ရင္ *ဆ၇ာ၀န္* ကိိုေရြးပါ "
" ရင္ခြင္လႊာမွာ အၾကင္နာပါရင္ *အင္ဂ်င္နီယာ *ကို ထည့္တြက္ပါ "
" အေၾကာင္းအရာေပၚ ေကာင္းရာေမွ်ာ္ခ်င္၇င္ *ေက်ာင္းဆ၇ာ* ကေတာ္ လုပ္ပါ "
" ျပည္သူ ့ထဲ ျငဴ ဆူအျမဲ ျဖစ္ေန၇င္္ *ျပည္သူ ့၇ဲ* ေတာင္မစဥ္းစားနဲ ့"
" အခ်စ္မ်ားျပီး ျပစ္ထားမယ္ဆိုရင္ *စစ္သား* ကို လည္း မယူနဲ ့"
" အျပတ္ေျဖေဖ်ာ္ လာဘ္လာဘ ေမွ်ာ္၇င္ *နတ္ကေတာ္* လည္းမေရြးနဲ ့"
" အစဥ္အျမဲသိမ္း ၇င္ထဲထိန္းခ်င္၇င္ *ယာဥ္ထိန္းရဲ *ကိိုလည္းမစဥ္းစား
နဲ "့
" ကုန္တာမွုိင္္ လို၇ာမပိုင္၇၇င္ *companyပိုင္၇ွင္ လည္း အေလ်ွာ့မေပးနဲ ့"
" အျဖီးအျပတ္ေလွာ္ မီးသတ္မေတာ္၇င္* မီးသတ္္* *ကေတာ္လည္း မလုပ္နဲ ့"
" ၇မက္တပ္၇စ္ အ၇က္မျပတ္ကစ္၇င္ *လက္မွတ္စစ္* ကို လည္း မစဥ္းစားနဲ ့ ့"
" ၇တက္ျဖစ္အေ၇း လက္ဖက္ရည္ ကစ္ေ၇း ဆို၇င္ *ဆက္သြယ္ေ၇း *ေကာင္လည္း မေရြးနဲ ့" ့
" ယမင္းအေပ်ာ္ထား အတင္းေပ်ာ္အား ေန၇င္ *သေဘာၤသား** *ကိုလည္း ေ၇ွာင္ပါ "
" ရွာသမွ် ကုန္မယ္ဆို၇င္ ကညာမက် တဲ့ ပါသမွ် *ကုန္သည္ * ကိုလည္းမစဥ္းစားနဲ ့"
" မယားမျပတ္ေမာ. အနားကပ္ေလ်ာ့၇င္ *ကား၀ပ္ေ၇ွာ** *့ဆ၇ာလည္း မေရြးနဲ ့့"
"ေနာင္မပူ ျပီးစီးမယ္ဆို၇င္ *ေတာင္သူဦးျကီး *မ်ားကို စဥ္းစားပါ ့့"
The best medicine
နတ္သဘင္ အစည္းအေဝးက အခ်ိန္နီးကပ္ေနၿပီ ..။ ဦး႐ုကၡစိုး အသည္းအသန္ ေျပးသြားရသည္။ ဆီေစ်းက်ေပမယ့္ ကားခေတြက ေစ်းမက်ေတာ့ တကၠစီမစီးႏိုင္ ဘတ္စ္ကားနဲ႔ပဲ ျဖစ္သလို သြားလိုက္ရသည္။ က်င္းပရာေနရာက ေနျပည္ေတာ္ ၾကတ္ေျပးႏွင့္ တည့္တည့္ အထက္ နတ္ျပည္ေျခာက္္ထပ္က ဆီအိုးနား နတ္ဘံုနတ္နန္းမွာ .. ။ ဒိုင္ခံ ရွင္းလင္း ေျဖၾကားမည့္သူက ခ်ိဳကုတ္ဒူးႀကီး၏ ကိုယ္ေစာင့္နတ္ ... ။ နတ္တို႔ဥေသွ်ာင္ သိၾကားမင္းက နာၾကားမည္ ..။ ေမးမည့္ ေျပာမည့္သူမ်ားက ျမန္မာ့နတ္ေပါင္းစံု …။
ဦး႐ုကၡစိုးေရာက္ေတာ့ အခ်ိန္လြန္ ေနေသာ္လည္း အခမ္းအနား မစေသး။ ခန္းမထဲ ကမန္းကတန္း ဝင္ၿပီး ေတြ႕ရာ ေနရာမွာ ထိုင္လိုက္ရာ အသက္ႀကီးႀကီး နတ္အမယ္အို တပါး ေဘးတြင္ ထိုင္မိလ်က္သား ျဖစ္ေနသည္။
႐ုကၡစိုး။ ။ ဟင္ .. အေမဂ်မ္းပါလား။ မ်က္ႏွာလည္းမေကာင္းဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။
အေမဂ်မ္း။ ။ ဟုတ္တယ္။ က်ဳပ္ ခု နာမည္ေျပာင္းေတာ့မလို႔။
႐ုကၡစိုး။ ။ ဟင္ ဒီနာမည္က အေမဂ်မ္းနဲ႔ ဒီေလာက္လိုက္ဖက္တဲ့ဟာ ..။ ဘာလို႔ ေျပာင္းမွာလဲ။
အေမဂ်မ္း။ ။ ဟဲ့ .. ငါက ၾကမ္းလို႔ ရမ္းလို႔ အေမဂ်မ္းဆိုတဲ့ နာမည္ယူထားတာေလ .. ။ ခု ငါမႏိုင္တဲ့ အေမကြိဳင္ ဆိုတာ ေပၚေနၿပီတဲ့။ ခ်ိဳကုတ္ဒူးႀကီး ကေတာ္ေပါ့ ..။ အဲဒါငါ့နာမည္ကို အေမေပ်ာ့ ဆိုၿပီး ျပန္ေျပာင္းမလို႔ လာေျပာတာ။ ေအာင္မယ္ေလး ကိုကိုတက္ခါးရဲ႕ .. က်ဳပ္ေတာ့ ဘဝဆံုးပါၿပီ။ ဂ်မ္းေလးေတာ့ ဘဝပ်က္ပါၿပီ။ တသက္လံုး ၾကမ္းခဲ့ရမ္းခဲ့ သမွ် .. က်ဳပ္ထက္သာတဲ့သူကို ေနရာဖယ္ေပးရေတာ့မယ္ေတာ့ .. အေဟာ့ .. အေဟာ့။
“စကတည္းက ယဥ္သကိုျဖစ္ေနၿပီ” ဟုေတြးရင္း ဦး႐ုကၡစိုး .. ေနရာ ေရႊ႕လိုက္သည္။ သူေရႊ႕လိုက္သည့္ခံု ေဘးမွာ ဗိုက္ပူနံကား နတ္တပါး ထိုင္ေနသည္။ တကိုယ္လံုးလည္း ဝါထိန္ေန၏။
႐ုကၡစိုး။ ။ ဒီက ေနာင္ႀကီးကို ျမင္ဖူးသလိုပဲဗ်။ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါကလည္း ေတာက္ပလုိက္တာ။ ေနာင္ႀကီးက ဘယ္သူလဲဟင္ .. (ေမးရင္း မ်က္စိက သူ႔လက္ထဲမွာ အရက္ပုလင္းကို ေတြ႕လိုက္မွ မွတ္မိသြားသည္) ဟင္ .. ကိုႀကီးေက်ာ္ .. တို႔ကိုႀကီးေက်ာ္မဟုတ္လား။
ကိုႀကီးေက်ာ္။ ။ ေအ့ .. ဟုတ္တယ္။ မင္းက ဘယ္သူတုန္း။ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ ဂရုမစိုက္ဘူးကြာ။
႐ုကၡစိုး။ ။ က်ေနာ္ .. က်ေနာ္က ခ်င္းမိုင္႐ုကၡစိုးပါ။ ကိုႀကီးေက်ာ္ အသားေလးေတြ ဝါဝင္းေနတာပဲ .. ဘယ္ လိုးရွင္းလိမ္းလဲဟင္။
ကိုႀကီးေက်ာ္။ ။ ေဟ .. အဲဒါလိုးရွင္းလိမ္းလို႔မဟုတ္ဘူးဟ။ ျမန္မာျပည္မွာ အရက္တုေတြေပါလို႔ ကိုႀကီးေက်ာ္တို႔ အသည္းေရာဂါ ရေနတာဟ။
ဦး႐ုကၡစိုး။ ။ ခင္ဗ်ာ .. ဒါဆို ဘီလား .. စီလား။
ကိုႀကီးေက်ာ္။ ။ ေနာက္ဆံုးေပၚ အသည္းေရာဂါ ဘီအီးဒီစီ ေဟ့ သိၿပီလား။ ေတာ္ေတာ္လွ်ာရွည္တဲ့နတ္။ အသည္းေရာင္ၿပီး အသားဝါေနတာ ကိုမ်ား ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါ ေတာက္ပသေလး ဘာေလးနဲ႔ .. တံုးလုိက္တဲ့ေကာင္ကြာ။
ဦး႐ုကၡစိုး။ ။ ဒါဆို ႐ုိးရာမပ်က္ ထန္းရည္ေလးပဲခ်ပါလားဗ်ာ (ေလေပ်ာ့ေလးႏွင့္)။
ကိုႀကီးေက်ာ္။ ။ ဟ .. သန္းေရႊဆိုတဲ့ေကာင္ လက္ထက္မွာ ထန္းရည္ေတာင္ မစစ္ေတာ့ဘူး ..။ ခု က်ဳပ္ကို အတုေတြပဲ ဆက္ေနလုိ႔ အသည္းေရာဂါ ရေနပါတယ္ဆိုမွ .. ။ ဒါေၾကာင့္ ဟိုအေကာင္ ငေရႊ႕ပီေအကို ကြန္ပလိန္း တက္ဖို႔လာတာ .. ။ အေရးထဲ ႐ုကၡစိုးဆိုတဲ့ေကာင္ ေသာက္ စကားလာရွည္ေနတယ္။
ကိုႀကီးေက်ာ္က ဘုေတာလိုက္ရာ ဦး႐ုကၡစိုးနည္းနည္း လန္႔သြားသည္။ နတ္သဘင္ ဆိုေတာ့ ဖိုးရႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္ ကိုလည္း ေခၚလာလို႔မရ။ အားငယ္လာသည္။ အစည္းအေဝးကလည္း မစႏိုင္ေသး။ သိၾကားမင္း မေရာက္ေသးဘူး ၾကားသည္။ ခဏေနေတာ့ သိၾကားမင္း ေခၽြးသံတရႊဲရႊဲႏွင့္ ေရာက္လာၿပီး .. သူထိုင္ရမည့္ခံုမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
သိၾကားမင္း။ ။ က်ဳပ္နည္းနည္း ေနာက္က်သြားတဲ့အတြက္ နတ္အေပါင္းကို ေတာင္းပန္ပါတယ္။ က်ဳပ္မွာလည္း က်ဳပ္အေရးနဲ႔ က်ဳပ္ ဒုကၡေရာက္ေနလို႔ ..။ ဟို ေျမာက္ကိုရီးယားဆိုတဲ့ အေကာင္ေတြ ပစ္လႊတ္လိုက္တဲ့ ဒံုးက်ည္က က်ဳပ္ေက်ာက္ဖ်ာကို အဖ်ားလာခတ္သြားတာေလ .. အဲဒါသုဇိတာတို႔က မေနရဲလို႔တဲ့ .. သူတို႔ကိုပါ တပါတည္း ေခၚခဲ့ရတယ္ .. ကိုင္းကိုင္း .. စလို႔ရၿပီ စၾကေတာ့။
သိၾကားမင္းက စခိုင္းလိုက္သည္ႏွင့္ အလြန္ေျပာခ်င္ဆိုခ်င္ေနသူ ေတာင္ႀကီး ဘိုးဘိုးႀကီး ထိုင္ရာက ထလိုက္သည္။
ေတာင္ႀကီးဘိုးဘိုးႀကီး။ ။ ဒီလိုပါ .. က်ဳပ္ တသက္လံုး လုပ္ကိုင္စားေသာက္လာတဲ့ လက္ဖက္ေတြကို ခုမွ ရမယ္ရွာၿပီး ဟိုပိတ္သည္ပိတ္နဲ႔ လုပ္ေနပါတယ္။ အဲဒါဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ သိခ်င္တယ္။
ေတာင္ႀကီးဘိုးဘိုးႀကီးစကားကို ေဘးက ကိုးၿမိဳ႕ရွင္ႏွင့္ အေမပုလဲယဥ္တို႔က ေထာက္ခံသည္။
ကိုးၿမိဳ႕ရွင္။ ။ ဟုတ္ပါတယ္ ရွင္းပါ။ ဒီကိစၥအေရးႀကီးတယ္။ က်ဳပ္တို႔က တသက္လံုး လက္ဖက္စား လာတာ။ လက္ဖက္မွ မစားရရင္ ဘာသြားစားရမွာလဲ။ သူမ်ားလို အရက္လည္း ေသာက္တာမဟုတ္။
ကိုႀကီးေက်ာ္။ ။ ေဟ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးရွိလား..၊ ေျပာခ်င္ ကိုယ့္ကိစၥကိုယ္ေျပာၾကေဟ့ေနာ္ .. သူမ်ားကို လာေစာင္းမေျပာနဲ႔။ ကိုႀကီးေက်ာ္တဲ့ တေက်ာ္တည္းရွိတယ္ကြ။ တို႔က လက္ဖက္နဲ႔မျမည္းဘူး ၾကက္နဲ႔ပဲျမည္းတယ္ .. ၾကက္ေၾကာ္ .. ၾကက္ေၾကာ္ ..။
ကိုႀကီးေက်ာ္က သူ႔ကိုေစာင္းေျပာသည္ထင္ၿပီး ထၾကမ္းေနေသာေၾကာင့္ သိၾကားမင္း၏ ပီေအ မာတလိက ၿငိမ္ၿငိမ္ ေနေပးဖို႔ ေတာင္းပန္ေနရသည္။
ခ်ိဳကုတ္ပီေအ။ ။ ဟာ .. ဒါက ဒီလိုရွိပါတယ္။ ဒီကိစၥက ခ်ိဳကုတ္ဒူးႀကီး တကယ္မသိတာပါ။ အႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ က်န္းမာေရးဝန္ႀကီးက ခုမွ လန္႔ႏိုးၿပီး လုပ္မိလုပ္ရာ ထလုပ္တာပါ။ သူလည္း ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္မွာ ဆိုေတာ့ .. အလုပ္လုပ္ေၾကာင္း ျပခ်င္တာနဲ႔ ဝင္ရမ္းတဲ့သေဘာပါပဲ။ စားၾကပါ .. ဆက္စားၾက .. ဘာမွမျဖစ္ဘူးစိတ္ခ်။
ခ်ိဳကုတ္ဒူးႀကီး၏ ကိုယ္ေစာင့္နတ္က သြားကေလးၿဖီးကာ ထရွင္းသည္။ ထိုစဥ္ အေပါက္ဝမွ ဆူဆူညံညံအသံမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။ အေပါက္ေစာင့္နတ္သားက ခ်က္ခ်င္းဝင္ခြင့္မေပး။ အျပင္တြင္ ေရာက္ေနသူတဦးက ဦး႐ုကၡစိုးကို ေတြ႕ကာ “ခ်င္းမိုင္႐ုကၡစိုးေရ .. လုပ္ဦးဟ .. ။ ငါတို႔က နာဂစ္႐ုကၡစိုးေတြ။ အထဲ ဝင္ခြင့္ရေအာင္ ေျပာေပးဦး” ဟု လွမ္းေအာ္သည္။ ဦး႐ုကၡစိုးက အေပါက္ေစာင့္နတ္ႏွင့္ ညႇိေပးလိုက္မွ အဆင္ေျပသြား သည္။
နာဂစ္႐ုကၡစိုး။ ။ သိၾကားမင္းႀကီးခင္ဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔အားလံုးက နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ လဲသြားတဲ့ သစ္ပင္ေတြက ႐ုကၡစိုးေတြပါ။ ခု နတ္ဒုကၡသည္စခန္းတခုမွာ ေနေနရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ သစ္ပင္ေတြအားလံုး မရွိေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေတြ လည္း နာဂစ္ ႐ုကၡစိုးေတြ ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ အဲဒါ သစ္ပင္တပင္စီ ျပန္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။
သိၾကားမင္း။ ။ အင္း .. ဒါေတာ့ ဟုတ္တယ္ .. ကုိယ္ေစာင့္နတ္ႀကီး။ အဲဒါ ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ။
ခ်ိဳကုတ္ပီေအ။ ။ ဘယ္လိုမွ လုပ္လို႔မရဘူးေလ။ နာဂစ္သစ္ပင္ေတြအားလံုး ပန္းပုထု ေရာင္းၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကေတာ္ေတြအတြက္ ရန္ဘုံးေငြ .. အဲ .. ဟိုဒင္းေပါ့ဗ်ာ။ ဘယ္လက္ထက္မွာမွ မျဖစ္ဘူးခဲ့တဲ့ နာဂစ္၊ ခ်ိဳကုတ္ဒူးႀကီးရဲ႕ လက္ထက္မွ ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္တာ ဆိုေတာ့ အမွတ္တရအေနနဲ႔ လုပ္ထားသင့္တယ္မဟုတ္လား။
သိၾကားမင္း။ ။ ဒါဆို တျခားေတာေျပာင္းေပးလိုက္ေလ .. ။
ခ်ိဳကုတ္ပီေအ။ ။ အဲ .. အဲဒါကလည္း ေတဇတို႔ခုတ္တာ ကုန္သေလာက္ျဖစ္ေနလို႔ အဲဒီေတာက ႐ုကၡစိုး ေတြအတြက္ေတာင္ တန္ဖိုးနည္း သစ္ပင္ စိုက္ေပးရဦးမွာ ..။ ဒီလိုလုပ္ပါလား ဒီ႐ုကၡစိုးေတြကေတာ့ ေလာေလာဆယ္မွာ ဒုကၡသည္စခန္းတခုခုမွာေန .. ။ ၿပီးရင္ .. အေနာက္ႏုိင္ငံတခုခုကို ထြက္ .. ဟိုမွာ ႏုိင္ငံသားခံယူ .. ခုထဲက ဆူရွီေလး ဘာေလး လိပ္တာ သင္ထားၾကေပါ့။
ဦး႐ုကၡစိုး။ ။ (အေတြးထဲမွ) ငါပါ ေရာၿပီးဆူရွီလိပ္ရမယ့္ သေဘာရွိတယ္ .. ခပ္ေဝးေဝးေရွာင္ေနမွ ..။
ဦး႐ုကၡစိုး ထိုင္ေနရာက အသာထၿပီး ေနရာေရႊ႕ဖို႔ျပင္ရာ ေဘးက ရုပ္ခပ္ဆင္ဆင္ နတ္ႏွစ္ပါးေရွ႕မွ ကြယ္သလို ျဖစ္သြားသျဖင့္ တဦးက ဦး႐ုကၡစိုးကို တြန္းဖယ္လိုက္သည္။
ဦး႐ုကၡစိုး။ ။ ဟာ ဗ်တ္အိတ္ (8) နဲ႔ ဗ်တ္ႏိုင္း (9) ညီေနာင္ပါလား။
ညီေနာင္ႏွစ္ပါး။ ။ ဘာဗ် .. ဗ်တ္ဝိနဲ႔ ဗ်တ္တ လုပ္ပါ .. ခင္ဗ်ားက ေရွ႕ကလည္းကြယ္ေသး .. နာမည္လည္း ဖ်က္ေသးတယ္။
ဦး႐ုကၡစိုး။ ။ ခင္ဗ်ားတို႔ တီရွပ္ေတြမွာ ထိုးထားတာပဲ ၾကည့္ဦးေလ။ ဝ လံုးႀကီးတင္ ဆိုတာ အဂၤလိပ္လို အိတ္ပဲဟာ။ တဝမ္းပူကို ေထာင္လိုက္ရင္ ႏိုင္း ျဖစ္တာပဲ .. ဒါေၾကာင့္ ဗ်တ္အိတ္နဲ႔ ဗ်တ္ႏိုင္းလို႔ ေခၚတာ။
ဗ်တ္ဝိ။ ။ အင္း မဆိုးဘူး။ ခင္ဗ်ားဒီလို လိုရာဆြဲေတြးတတ္ပံုနဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာ စာေပစိစစ္ေရး ညႊန္မႉး လုပ္သင့္တယ္ သိလား။
ဦး႐ုကၡစိုး။ ။ မျဖစ္ပါဘူးဗ်ာ ..။ က်ေနာ္က အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ေတြ ေပးစာကမ္းစာ စားခ်င္တာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ အမတ္လုပ္ၿပီး ေရြးေကာက္ပဲြဝင္မလား စဥ္းစားေနတာ ဟဲဟဲ။ ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ႏွစ္ေယာက္က ဘာျဖစ္ၾက ျပန္တာလဲ။
ဗ်တၱ။ ။ ဟာဗ်ာ .. က်ဳပ္တို႔ဟာက်ဳပ္တို႔ ေဖာင္နဲ႔ေမ်ာလာတာကို ႐ိုဟင္ဂ်ာပါဆိုၿပီး အတင္း ဓာတ္ပံုေတြ႐ိုက္ .. သတင္းေတြလုပ္လို႔ဗ်ိဳ႕ .. ။ ေမ်ာတာေတာင္ ေအးေအးေဆးေဆး မေမ်ာရဘူး။ ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္တို႔ကို ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ သြားခိုင္းလို သြားခိုင္း .. ျမန္မာျပည္ျပန္ခိုင္းလိုခိုင္းနဲ႔ ..။ အဲဒါလာတိုင္တာ။ ခု အလွည့္မက်ေသးလို႔ ေစာင့္ေနတာဗ်။
ထိုစဥ္အလွည့္က်သည့္ အနီေရာင္ဝတ္စံုႏွင့္တဦး ႐ုတ္တရက္ထရပ္လိုက္ရာ ဗ်တ္ဝိက အလန္႔တၾကားႏွင့္ “ဟာ .. ထိုင္းက အနီေရာင္ဝတ္ ယူဒီဒီ ကိုယ္စားလွယ္ ထင္တယ္ဟ .. အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ ေၾကာက္တယ္” ဟု ထေအာ္သည္။
ဦး႐ုကၡစိုး။ ။ မဟုတ္ပါဘူးဟ .. ေဇာ္ဂ်ီပါ။
ေဇာ္ဂ်ီ။ ။ သိၾကားမင္းႀကီးခင္ဗ်ာ .. ။ က်ေနာ္ခု ေဆးရွာရတာ အခက္အခဲျဖစ္ေနပါတယ္။ ရွိသမွ်သစ္ေတာလည္း ျပဳန္းတာေကာ ခုတ္တာေကာကုန္ၿပီ။ ခု ေဇာ္ဂ်ီ ေတာေျပာင္းရမလိုျဖစ္ေနၿပီ။ ႐ုကၡစိုးေတြနဲ႔ ဒုကၡသည္စခန္း သြားေနရ ေကာင္း မလားမသိဘူး။ ရသမွ် ႀကိတ္ေရာင္းေတာ့လည္း တိုင္းရင္းေဆးဝါးမွတ္ပံုမတင္လို႔ တဲ့။ အမယ္မင္း ေဇာ္ဂ်ီ ေသခ်င္တယ္၊ ေဇာ္ဂ်ီေသခ်င္တယ္ သိလား။ သူေယာင္မယ္ေလးေတြ ရွိေနလို႔ေနာ္ .. ဟင္း ..။
ေဇာ္ဂ်ီက ေျပာရင္းဆိုရင္း ငိုခ်င္းခ်လိုက္သျဖင့္ သိၾကားမင္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ကာ ေခါင္းကုတ္ေနစဥ္ ေနာက္ တေယာက္ ေနရာမွထျပန္သည္။ ဒီတခါထလိုက္သူက ပုပၸားမယ္ေတာ္ႀကီးျဖစ္သည္။ ပုပၸားမယ္ေတာ္ႀကီး ေျပာမလို႔ ပါးစပ္ျပင္ေနတုန္း မႏွဲေလးကပါ အတင္းဝင္ေျပာဖို႔ လုပ္သည္။ ပုပၸားေတာင္မႀကီးတြင္ လမ္းေဖာက္သည့္ကိစၥ မယ္ေတာ္ႀကီး မေက်နပ္ .. ၊ မႏွဲေလးကလည္း ဘဲဥေစ်းႀကီးသည့္ကိစၥ တိုင္သည္။ သိၾကားမင္း အေတာ္ေလး စိတ္ရႈပ္ေနပံု ရသည္။ သူ႔ေရွ႕က စားပြဲကို “ဘုန္း” ခနဲေနေအာင္ ထုလိုက္သည္။
သိၾကားမင္း။ ။ ကဲကဲ .. သန္းေရႊရဲ႕ ကိုယ္ေစာင့္နတ္ေရ .. မင့္အေကာင္ကေတာ့ လူေတြတင္မကဘူး နတ္ေလာကကိုပါ ရႈပ္ေနၿပီ။ ဘယ္သူ႔ လက္ထက္မွာမွ သူ႔လက္ထက္ေလာက္ ကိစၥမမ်ားဘူး .. ကဲ .. ရႈပ္တယ္။ အဲဒီ ခ်ိဳကုတ္ဒူးႀကီးကို ငရဲျပည္သာ ပို႔လိုက္ေတာ့ ..။
ထိုစဥ္ တေနရာမွ “ဝုန္း” ခနဲ အသံႀကီးေပၚထြက္လာသည္။ ယမမင္းႀကီး ထရပ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ယမမင္းႀကီး။ ။ သိၾကားမင္းႀကီးခင္ဗ်ာ .. ေက်းဇူးျပဳၿပီး အဲဒီပုဂၢိဳလ္ကို ငရဲျပည္ မပို႔လိုက္ပါနဲ႔ …။
သိၾကားမင္း။ ။ ေဟ .. ဘာလို႔လဲ။ သူ႔ကိုေၾကာ္ဖို႔ ဆီမေလာက္မွာ စိုးလို႔လား။ ဆီ ပါမစ္ ထပ္ခ်ေပးမယ္ေလ။
ယမမင္းႀကီး။ ။ မဟုတ္ဘူး .. မဟုတ္ဘူး .. ေၾကာက္လို႔ဗ် ..။ ေတာ္ၾကာ က်ဳပ္ငရဲျပည္ကို အာဏာ လာသိမ္းရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ေတာ္ၿပီျပန္မယ္ .. အားလံုး တာ့တာ။
ေျပာေျပာဆိုဆို ယမမင္းႀကီး ထြက္ေျပးသြားသည္။ တက္ေရာက္လာေသာ နတ္အေပါင္းတို႔ မေက်နပ္ၾက။ ေျဖရွင္း မေပးႏုိင္ေသာ သိၾကားမင္းကို စိတ္ဆိုးေနၾကသည္။ ထိုစဥ္ အေျခအေနမဟန္မွန္းသိသည့္ သုဇိတာတို႔အဖြဲ႕က သိၾကားမင္းကို ေနာက္ေဖးေပါက္က လာေခၚသည္။
သုဇိတာ။ ။ ေမာင္ေတာ္ .. ေမာင္ေတာ္ .. လာလာ။ ဒီေနာက္ေဖးေပါက္ကထြက္။ ဘာမွစိတ္မညစ္နဲ႔ ဘန္ကီမြန္းတို႔ ဂန္ဘာရီတို႔ေတာင္ ရွင္းႏုိင္တာမဟုတ္ဘူး…။ ေနာက္သူ႔ဟာသူ ေျပလည္သြားလိမ့္မယ္။
သိၾကားမင္း။ ။ အင္း ဒီေနရာမွာေတာ့ ေရွးနည္းအတိုင္း မိန္းမစကား နားေထာင္တာ ေကာင္းပါတယ္ေလ။
သိၾကားမင္းထြက္သြားေတာ့ ခ်ိဳကုတ္ဒူးႀကီးပီေအဆီ ဖုန္းဝင္လာသည္။ ျမန္မာ့ ဆက္သြယ္ေရးက ဖုန္းဆိုေတာ့ လိုင္းက ခန္းမထဲမွာမမိ .. ၊ အျပင္ထြက္ေျပာရသည္။
ခ်ိဳကုတ္ပီေအက “ဟယ္လို .. ဟယ္လို .. ဟဲလို .. ဟုတ္ကဲ့ လာၿပီ လာၿပီ .. ခုလာၿပီ .. အားလံုး အဆင္ေျပတယ္ .. ဟုတ္ၿပီ .. ဘာမွမပူနဲ႔ .. အားလံုးေအးေဆး .. အိုေကေနာ္” ဟူ၍ ဖုန္းကိုျပန္ေျဖရင္း ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ လစ္ထြက္ သြားေသာေၾကာင့္ ခန္းမထဲတြင္ ေဒါကန္ေနေသာနတ္အေပါင္းႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ဇာတ္လိုက္ႀကီး ဦး႐ုကၡစိုးသာ ေယာင္ခ်ာခ်ာ က်န္ခဲ့ေလေတာ့သည္။
ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ စိတ္
တစ္ခါက လူေတြကို အရမ္းကူညီတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေသဆံုးျပီးေနာက္
ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္ျပီး နတ္သားျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ နတ္သားျဖစ္သြားသည့္တိုင္
သူဟာ လူ႔ျပည္ကိုဆင္းျပီး လူေတြကို အကူအညီေတြ ေပးခဲ့ျပန္တယ္။ လူေတြဆီကေန
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရနံ႔ေတြ ႐ႈ႐ႈိက္ႏိုင္ဖို႔ သူေမွ်ာ္လင့္ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။
တစ္ေန႔မွာ နတ္သားဟာ အခက္အခဲၾကံဳေနပံုရတဲ့ လယ္သမားတစ္ဦးနဲ႔ ဆံုခဲ့တယ္။
လယ္သမားက နတ္သားကိုေတြ႔တာနဲ႔ "ကြ်န္ေတာ့္အိမ္ကကြ်ဲ ေသသြားလို႔ လယ္ေတြကို
ကြ်န္ေတာ္ ဆက္မထြန္ႏိုင္ျဖစ္ေနပါတယ္" လို႔ ရင္ဖြင့္တယ္။
လယ္သမားစကားကို ၾကားေတာ့ နတ္သားက သန္မာတဲ့ ကဲြ်တစ္ေကာင္
ဖန္ဆင္းေပးလိုက္တယ္။ လယ္သမားဆီကေန ေပ်ာ္ရႊင္ရနံ႔ကို
နတ္သား႐ႈ႐ႈိက္လိုက္မိတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔မွာ နတ္သားက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ထိုင္ေငးေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႔
ဆံုျပန္တယ္။ နတ္သားကုိေတြ႔ေတာ့ အဲဒီလူက "ကြ်န္ေတာ္ေငြေတြ လူလိမ္လို႔
ကုန္ျပီဗ်ာ၊ ရြာျပန္ဖို႔ လမ္းစရိတ္မရွိလို႔ပါ" လို႔ ေျပာေတာ့ နတ္သားက
သူ႔အတြက္ လမ္းစရိတ္ ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီလူဆီက ေပ်ာ္ရႊင္ရနံ႔က
နတ္သားဆီကို လြင့္လာခဲ့တယ္။
တစ္ေန႔မွာ နတ္သားဟာ ကဗ်ာဆရာတစ္ဦးကို ေတြ႔ျပန္တယ္။ ကဗ်ာဆရာက
ငယ္ရြယ္ႏုပ်ဳိ ေခ်ာေမာျပီး၊ ေငြေၾကးလည္း ျပည့္စံုသလို၊
လွပတဲ့ဇနီးတစ္ဦးကိုလည္း ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီကဗ်ာဆရာ
မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။
ကဗ်ာဆရာကို နတ္သားက "ဘာေၾကာင့္မေပ်ာ္သလဲ? ဘာမ်ားကူညီရမလဲ?" လို႔ေမးေတာ့
ကဗ်ာဆရာက "ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဘာမဆိုရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုပဲ လိုအပ္ေနတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္ကို ေပးႏိုင္မလား?" လို႔ နတ္သားကို ျပန္ေမးတယ္။
"ေပးႏိုင္ပါတယ္။ အလိုရွိတာ ေတာင္းဆိုပါ" လို႔ နတ္သားဆိုေတာ့
"ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ကြ်န္ေတာ္လိုအပ္ေနတယ္" လို႔ ကဗ်ာဆရာက ေျပာပါတယ္။
ကဗ်ာဆရာ စကားေၾကာင့္ နတ္သားအခက္ေတြ႔သြားခဲ့တယ္။ တေအာင့္ၾကာမွ "ေကာင္းျပီ"
ဆိုျပီး ကဗ်ာဆရာပိုင္ဆိုင္သမွ် အားလံုးကို ယူေဆာင္သြားခဲ့တယ္။
ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို ယူသြားတယ္၊ ဥစၥာပစၥည္းေတြကို ယူသြားတယ္၊
သူ႔ရဲ႕ရုပ္ရည္ကို ယူသြားတယ္၊ ဇနီးေခ်ာရဲ႕ အသက္ကိုယူျပီး
နတ္သားထြက္သြားခဲ့တယ္။ တစ္လၾကာျပီးေနာက္ ကဗ်ာဆရာဆီ
နတ္သားျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကဗ်ာဆရာက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ
လဲေလ်ာင္းျပီး ဆာေလာင္လို႔ ေသလုေမ်ာပါး ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ နတ္သားက ကဗ်ာဆရာကို
အရာအားလံုးျပန္ေပးျပီး ထြက္သြားခဲ့တယ္။
လဝက္ေလာက္ေနျပီ ကဗ်ာဆရာကို နတ္သားသြားၾကည့္ျပန္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကဗ်ာဆရာက
ဇနီးသည္ကို ေပြ႔ဖက္ျပီး နတ္သားကို ေက်းဇူးတင္ေနခဲ့တယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို သူရခဲ့လို႔ပါပဲ....
အထီးက်န္ဆန္ခဲ့ဖူးသလား?
ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ အရသာကို ခံစားခဲ့ဖူးသလား?
အထီးက်န္တယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္တယ္ဆိုတာ ႏိႈင္းယွဥ္မႈေတြကိုျပတဲ့
နာမဝိေသသနေတြျဖစ္တယ္။ အထီးက်န္တာကို မခံစားဖူးရင္ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အရသာကို
ဘယ္လာခံစားတတ္မလဲ? လူေတြကလည္း လူေတြပါပဲ.. လက္လြတ္ရခါနီးမွ၊
လက္လြတ္သြားမွ တန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္း သိေတာ့တယ္။ တကယ္ေတာ့
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ကိုယ္နဲ႔အနီးဆံုး ေနရာမွာ အျမဲရွိေနခဲ့ပါတယ္။
ဗိုက္အရမ္းဆာတဲ့အခ်ိန္ ေခါက္ဆဲြေျခာက္ေလးတစ္ထုပ္ ရွိတာလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပဲ
အရမ္းေမာပန္းႏြမ္းနယ္တဲ့အခ်ိန္ ေက်ာခင္းစရာ ေနရာေလးတစ္ခုရွိတာလဲ
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပဲ
အားရပါးရ ငိုေနတဲ့အခ်ိန္ ေဘးမွာရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္က တစ္ရူးေလးတစ္ရြက္
ကမ္းေပးလာတာလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပဲ
မနက္ႏိုးလာတာနဲ႔ လွပတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ကို ေတြ႔ႏိုင္တာလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းပါပဲ။
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းမွာ တိက်တဲ့ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြ မရွိခဲ့ဘူး။
သာမန္ကိစၥေလး တစ္ခုလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ေပးေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။
ဘယ္ေလာက္အထိ ေပ်ာ္ရႊင္သလဲ? ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရဲ႕ အတိုင္းအတာကို
ကိုယ့္ရဲ႕ေရာင့္ရဲတဲ့စိတ္နဲ႔ပဲ ခန္႔မွန္းဆံုးျဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းတို႔ရဲ႕ စိတ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ျပည့္ေနခဲ့ျပီလား?
ဒါမွမဟုတ္ စိတ္ပ်က္ျခင္းေတြနဲ႔ ျပည့္ေနခဲ့သလား?
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ တံခါးလာေခါက္တဲ့အခါ ကိုယ့္ရင္ခြင္တံခါးကို
က်ယ္က်ယ္ဖြင့္ထားေပးပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ကိုယ့္ရင္ဘတ္ထဲ အလံုးအရင္းနဲ႔
ဝင္ေရာက္ႏိုင္ပါေစ...